’Each month as an average of 31 days. Except the last month of pregnancy, which has 425 days.’’

Nesteldrang en zwangerschapsdementie… ??

Het warme weer speelt natuurlijk ook niet lekker mee, terwijl ik het hele huis wil soppen. Dus ik doe iedere dag een beetje. Hierover gesproken, laatst lag ik op de bank en toen dacht ik ‘’Waarom wil ik het huis helemaal tip top in orde hebben?’’. Voorheen was het als het mij niet lukte om iets te doen, dan deed ik het de dag erna wel. Het is altijd wel netjes bij ons, maar dan had ik dat MOETEN gevoel niet zo. Nesteldrang? … Ja, kan ik het daar zo makkelijk op gooien? Is het dat ik als ik ben bevallen geen zin heb om weer alles te poetsen, als ik dat überhaupt wel kan doen dan. Het kunnen zoveel aspecten zijn dat ik het zelf even niet meer weet. Over weten gesproken… de zwangerschapsdementie is weer aangeslagen hoor. Laat stonden mijn man en ik in de Mac Donalds, ja ik weet echt super slecht.. en toen zei hij wat hij wilde eten. Nog geen 10 seconden later vroeg dat meisje achter de kassa ‘’wat mag het zijn?’’. En ik keek hem weer aan en ik zei ‘’Patrick, ik weet niet meer wat je wilde eten..’’ Ik noemde verkeerde burgers op.. schaamde mij kapot! Weet niet wat mij over kwam. Heb wel gelezen dat zwangerschapsdementie weer terug kan komen in het derde trimester, maar dat het zo heftig zou zijn, wist ik niet. Is dit blijvend of zakt het weer weg? Iemand toevallig ervaring hiermee?

Vluchtkoffer

Enkele weken geleden heb ik ook mijn vluchtkoffer eens ingepakt. Samen met Patrick natuurlijk, want anders vergeet ik weer van alles. Ik heb op internet verschillende lijstjes gezocht en gevonden. Wat ik adviseer; pak het lijstje waar jij je het prettigst bij voelt. Niet het lijstje die iedereen pakt, waar de meeste spullen opstaan of wat aangeeft dat dit lijstje het beste is. Er staan namelijk ook dingen op waarvan ik denk ‘’is dit wel nodig?’’. Ik hoef niet perse een T-shirt gemaakt van Bamboe, omdat dit beter ademt. Als ik het te warm heb, dan trek ik mijn T-shirt wel uit. Ik denk dat op dat moment mij niks kan schelen hoe ik er bij zit en wat ik doe en zeg.

Ik heb mijn lijstje gehaald van:

https://www.24baby.nl/zwanger/wat-regelen/voorbereiden-op-de-bevalling-wat-moet-er-de-vluchttas/

Ik ben tevreden wat in mijn koffer zit en neem liever iets te veel mee, dan dat we daar zijn en we spullen missen. Ik wil namelijk niet dat mijn man telkens weg moet gaan en ik daar alleen ben. Vind het nog altijd wel (een beetje) spannend.

Daarnaast heb ik ook nagedacht voor Patrick, want stel ik bel hem in de avond/nacht terwijl hij aan het werken is. Ik moet dan naar het ziekenhuis en hij heeft geen tijd om zich om te kleden (Ja, ik haal alle scenario’s in mijn hoofd). Moet wel even toevoegen hij werkt in België dus hij is niet binnen 10 minuten thuis. Wat moet hij dan aan? Hij kan daar moeilijk heel de nacht in zijn pak zitten, of ja kan wel, man in pak heeft wel iets, maar of dat zo comfortabel is.. denk het niet! Ik heb dus een in de kast gekeken naar wat hij fijn vindt zitten. Ik denk echt dat het goed is dat de man ook iets mee neemt waar hij zich lekker in voelt, want hij moet natuurlijk wel de vrouw ondersteunen en helpen waar nodig. Dus ik heb zijn spulletjes ook al op een plankje gelegd, zodat dat hups in zijn tas kan. Zelfs zijn toilettas! Je weet maar nooit hihi!

Thuis blijven of erop uit gaan?

Eerst zei ik altijd, nee met 37 weken ga ik niet meer weg van huis. Je weet maar nooit! Maar thuis zitten is ook niet alles. Nu ben ik wel gewoon naar een strandje geweest met vrienden (38 weken) of ergens wandelen, niet direct aan huis. Verder weg gaan uiteten (36,5 week) en ga zo maar door. Deze uitstapjes, naast deze nog meer uiteraard, hebben mij wel goed gedaan. Ondanks dat ik als ik thuis kwam helemaal gesloopt was en vrijwel direct kon slapen, om vervolgens weer een slapeloze nacht te hebben, deed het mij goed. Ieder moet zelf weten wat zij doen tijdens hun laatste stukje van het zwanger zijn. Mij helpt het niet om iedere dag thuis te zitten, want ik wil absoluut niet stilzitten.

Moet ik wel eerlijk toegeven dat ik deze week door mijn lichaam werd teruggefloten. Als ik alleen al de was had opgehangen kreeg ik een harde buik en niet zo zuinig. Dan ga ik lekker op bed liggen.. en ik weet dat ik naar mijn lichaam moet luisteren, maar in mijn hoofd denk ik telkens, maar ik wil nog zoveel opruimen en poetsen voordat ZIJ komt. Kom ik toch weer richting mijn bovenste alinea he.. Nesteldrang. Terugkomend op mijn vorige Blog; het onkruid is gewied! YES!! Helemaal zelf gedaan hahah en het ging gelukkig allemaal goed, lekker op mijn gemakje.

En om deze Blog af te sluiten, ik heb een app op mijn telefoon ‘’Ouders van nu’’. Deze app laat zien hoe ver ik ben, welke ontwikkelingen de baby doormaakt, maar ook welke ik doormaak en wat ik kan doen. Er staan nog meer snufjes op, best leuk om ook te downloaden als je pas zwanger bent. Je krijgt hier ook verschillende kortingen en uiteraard een zwangerschapsbox.

Gister stond er dit bij mijn stukje; ‘’Bereid je voor maar wees gerust, alles komt goed’’. Lekker makkelijk gezegd he? Als je niet eens weet waar je, je op voor kunt bereiden? Bij iedereen gaat het namelijk anders.. Maar oké, adem rustig in en uit, ik laat het op mij afkomen en iets in mij zegt dat ik er ontzettend veel zin in heb. Ondanks die onbekende pijn die gaat komen.

We zullen zien.. op naar de laatste uurtjes, dagen of toch weken?! Wie zal het zeggen..

Liefs, Yaël

Blog #6 ''Zwangerschapsverlof''

Donderdag 26 juli 2018

Dus dan doe ik dat, tot zwetend in mijn bilnaad en toch denk ik erna… ‘’en nu?’’. Aan de andere kant denk ik, ik wil helemaal niks doen en gewoon ontspannen. Op de een of andere manier voelt dat nutteloos voor mij, want iedereen werkt en ik lig thuis. Maar goed, ik heb wel een baby in mijn buik die nog goed moet groeien en dat kost onbewust toch best wel wat energie.

Daarbij is het prachtig weer, helaas voor mij nu iets te warm. Terwijl ik er normaal gesproken echt van houd. Daarentegen mogen wij niet klagen, want iedere dag regen worden we ook niet vrolijk van. Dan spreek ik voor mezelf. Van de bank, naar het zwembad, naar de schaduw en terug naar het begin. Voor het slapen gaan een koude douche nemen en alle ramen open zetten om het huis wat koeler te laten worden. Dit zijn de dingetjes die denk ik iedereen op dit moment doet, als ze thuis zijn. Lekker he, het zweet voelen lopen en toch ben je niet actief bezig… bha! Zweten vind ik niet erg, maar dan wel tijdens het sporten.. niet als ik gewoon op de bank zit een serie te kijken.

Maar even terugkomend op het gevoel dat ik iets MOET doen, heb ik een lijstje opgesteld. Deze luidt als volgt;

Enkele dingen heb ik al weg kunnen strepen zoals je kunt zien… maar in mijn hoofd komen er ook telkens dingen bij, voor jou ook herkenbaar? En dan hoef je niet eens zwanger te zijn als het aan mij ligt! Ik merk nu ik met zwangerschapsverlof, of ja eigenlijk wil ik het zwangerschapsvakantie noemen want vakantie associeer ik met genieten, het zoeken van ontspanning.. zoals ik probeer te doen, op de een of andere manier wel bewuster keuzes maak. Ik denk langer over bepaalde keuzes of situaties na, maar schrijf deze ook op. Ik lees boeken, want daar houd ik van, en waarschijnlijk komt daar straks niets van terecht. Ik zon af en toe en zwem een rondje in het zwembad. Met andere woorden, het is toch een klein beetje vakantie, mede mogelijk gemaakt door het zonnige weer.

Maar laat ik ook eerlijk zijn.. genieten kan ik niet altijd. Mijn buik gaat steeds lager zitten, waardoor ik zelf niet eens meer fatsoenlijk rechtop kan zitten. Laat staan van lig naar zit en andersom. Daarbij gaan mijn liezen pijn doen en krijg ik te pas en te on pas krampen hierin.. dan krijg ik van die spastische bewegingen en weg is de kramp. Ik kan je vertellen, dat ziet er raar uit als opeens mijn been omhoog schiet, ik ‘’AAH” roep en vervolgens weer normaal verder ga met het geen waar ik mee bezig ben.
Daarnaast voel ik overal wel wat en voel ik de baby zakken in mijn bekken. De verloskundige zegt dan wel dat ze vast ligt .. maar als je het mij vraagt, hoeft ze nog maar enkele cm en ik kan haar hoofdje vasthouden. Althans dat is het gevoel wat ik hierbij heb. Ook weet ik niet of dit normaal is, want vriendinnen van mij zijn (nog) niet zwanger of ze hebben al een kindje die enkele jaren oud is en niet meer precies weten hoe het was. Toch vraag ik hun vaker om advies of gewoon om even uit te spreken wat ik voel. Doet goed, dus dat is iets wat ik niet alleen tijdens mijn zwangerschapsvakantie meer wil doen met zowel mijn man als vriendinnen, maar ook erna tijdens het ouderschap. Alles bespreekbaar maken en houden. Net zoals we nu ook doen in onze relatie.

Zwangerschapsverlof houdt volgens Google in; betaald verlof voor werkende vrouwen die gaan bevallen en een korte periode daarna. Nou ja ik heb een baan en moet bevallen dus ja als je het zo bekijkt klopt dat wel.

Maar wat het voor mij inhoud is vooral; het bewust worden dat het mama-schap echt gaat beginnen, de laatste dingen voorbereiden, genieten van de rust die er op dat moment nog is, inlezen, poetsen.. maar vooral het samen als man en vrouw genieten van de kleine dingen. Die trouwens na de bevalling ook van belang zijn! Om een voorbeeld te noemen waar ik van kan genieten, bewonder maar ook heel bijzonder vind is; Ons meisje kan ontzettend hard en lang trappen.. soms zo hard dat ik denk dat haar voetje uit mijn buik komt. Het voetje kunnen we dan vasthouden, wat ik al bijzonder vind. Maar zodra mijn man zijn hand dan op mijn buik legt en heel langzaam en lief wrijft, lijkt ze te kalmeren. Alsof ze dan kan voelen dat haar papa over haar waakt of zorgt dat ze veilig is en dat hij van haar houdt of dat we het hebben over het gemis van het getrappel in mijn buik straks of als hij gaat werken nog even lief over mijn buik wrijft en dan die blik erbij zegt alles!

Deze momentjes en 1000000 andere, koester die en vooral ook de laatste momenten van jouw zwangerschap, want voor je het weet is het voorbij en is het echt voor beide tastbaar geworden.

Ik kan niet wachten…. Ik kan echt niet wachten…

Liefs, Yaël

Blog #5 ''The struggle is real..''

Zaterdag 14 juli 2018

Bij mij gaat het in ieder geval anders.. momenteel ben ik 34 weken en 5 dagen zwanger en gaat het niet meer zo gemakkelijk. Alles wat ik nu doe gaat met geluid en ja soms ook met gepuf.

‘’I remember being able to get up without making sounds effects… Good times.’’

Hieronder heb ik enkele struggles beschreven en oplossingen die voor mij werken, natuurlijk werkt dit niet voor iedereen en/of heb je zelf betere oplossingen. Mocht je die nou hebben??? Laat maar komen in de reacties, want alles is van harte welkom. Wellicht niet alleen voor mij, maar ook voor mijn trouwe lezers die zelf zwanger zijn of iemand kennen die zwanger is.

Dit kan natuurlijk ook met sneakers of andere schoenen die je moet strikken. Als er iemand in de buurt is, vraag gewoon om hulp. Het is niet erg, ook al vond ik dat in het begin wel lastig.. maar ik had wel hulp nodig.

Struggle 2: ‘’Nagels knippen en lakken’’

Nee, dan heb ik het niet over mijn vingernagels. Dit gaat gelukkig wel makkelijk, dat zou er nog eens bij moeten komen. Teennagels, zelfde probleem als bij schoenen aandoen. Ik heb het geprobeerd, mijn nagels lakken. Nou, ik leek wel een klein kind die voor het eerst gelakt had. Niet alleen mijn nagels, maar ook mijn tenen waren roze. Hier heb ik nog niet echt een oplossing voor, want mijn man die kan geen nagels lakken en ben zelf nog niet naar een professional geweest die dit voor mij kan doen. Maar dit zou wel een oplossing kunnen zijn of je vraagt gewoon je moeder, zus of een vriendin die ze graag voor je wilt lakken!

Struggle 3: ‘’Benen scheren’’

Heerlijk in de ochtend onder de douche en dan voel ik aan mijn benen en dan denk ik ‘’hmm ik moet toch echt weer eens mijn benen scheren…’’ Dan pak ik het mesje, ik kijk naar mijn benen en vervolgens weer naar het mesje. Hoe ga ik dit doen..?? Wat ik nu doe is met alle macht proberen te gaan zitten op de grond, want op één been staan is voor mij nooit een succes geweest! Als ik dan eenmaal zit is het nog de kunst om mijn been wat op te trekken om vervolgens mijn been te scheren. Dat lukt nog enigszins, het kost wel wat tijd.. maar dan komt het.. het opstaan. Laat ik maar niet vertellen hoe ik dat doe, maar ik kan wel vertellen dat ik blij ben als het me gelukt is. Ik raad eigenlijk iedere zwangere aan om de benen te harsen, zelf nog nooit gedaan, maar denk wel dat het gemakkelijker is!

Ik zelf heb geen zwangerschapskleding gekocht, waarom.. ik denk het idee dat ik het daarna toch niet meer aan zou doen? Heb wel verhalen gehoord dat het echt fijn is, maar de jurkjes die ik nu draag zijn voor mijn idee en gevoel net zo prettig. Mocht je toch zwangerschapskleding willen dragen, dan is mijn advies gewoon SHOPPEN!!!! In de winter zwanger zijn is natuurlijk een ander verhaal.

Struggle 5: ‘’Zitten, opstaan en liggen’’

Heerlijk.. het zonnetje schijnt en ik lig rustig op mijn stretcher. Dan krijg ik dorst en mijn glas water staat aan de andere kant van de tuin op de tafel. Dan ga ik al van alles overwegen; ‘’Heb ik echt dorst?’’, ‘’Kan ik nog even wachten?’’ etc. Negen van de tien keer heb ik dorst en dan komt het. Het opstaan. Eerst draaien naar de zij, dan rustig ademen en bij de uitademing mijn lichaam omhoog duwen. Deze manier heb ik geoefend bij de fysiotherapeute, vanwege mijn bekkeninstabiliteit. Dus het bewuste opstaan kost wat meer tijd en energie. Nou dit 100000x per dag is best vermoeiend. Niet alleen wanneer ik iets wil drinken, maar ook gewoon als ik iets wil pakken, naar het toilet moet, eten etc. Ik weet geen betere tip hiervoor; pak een grote tas met alles erin wat je die dag nodig hebt! Boeken, fles water, wat te snacken/fruit, zonnebril, hoed en ga zo maar door.. zodat je zo min mogelijk deze bewegingen moet maken. Lijkt me namelijk ook niet zo goed om dit telkens te doen, althans voor mijn lichaam is het niet goed. Voor het toiletbezoek heb ik helaas geen oplossing, dat moet helaas.

Struggle 6 ‘’Het toiletbezoek’’

Drinken, naar het toilet, weer drinken en weer naar het toilet. Niet drinken, toch naar het toilet. Hoe lager de baby ligt, hoe vaker ik naar het toilet moet. Ik kan je vertellen, de baby ligt extreem laag, soms heb ik het idee dat als ze beweegt en ik voel het onderaan in mijn liezen, dat ik beter gewoon op het toilet kan blijven zitten.

Hier heb ik geen oplossing voor, wel een tip; Houdt het niet op… liever 10x te vaak dan 10x langer wachten. Ophouden is niet goed en gaat op een bepaald moment toch wel pijn doen, als ik uit eigen ervaring spreek. Neem deze struggle maar voor lief en blijf voldoende water drinken, vooral in dit warme weer.

of dat weer zo fijn is, geen idee. Jouw man of vrouw, vriendin of vriend, moeder, broer, zus zullen dit heust wel begrijpen en jouw met alle liefde willen helpen.

Er zit een wondertje in jouw buik en je kunt het maar één keer goed doen! Dus struggles.. opgepast! Ik kan jullie aan en overwin jullie! Want als je MOM omdraait staat er WOW!

Liefs, Yaël

Blog #4 ''Babyshower''

Donderdag 5 juli 2018

Enkele weken geleden was ik jarig en kreeg ik van een vriendin, Patty, een uitnodiging voor een middag High tea.
Super leuk! Ik hou van thee, maar ook van de lekkernijen en uiteraard een gezellige middag met Patty.

Ze stuurde bij een berichtje met erin dat zij graag een leuke foto wilde maken, dit doen wij altijd en foto's maken van leuke momenten

zorgt weer voor een mooie herinnering. Dus ik was hier uiteraard gelijk mee bezig. Op pinterest zoeken wat een leuke foto was en zelf ideeën opdoen en over en weer appen. Toen kwam Patty met het idee om pasteltinten aan te doen. Dit vond ik geen gek idee, want ja waarom ook niet toch? Eenmaal zaterdag 23 juni was ik vroeg wakker en had mij al helemaal verzorgd. Ik liep de slaapkamer op en wilde de gordijnen open maken. Dit mocht niet van Patrick, want het licht was te fel.... dat vond ik raar want het was bewolkt, maar goed ik liet de gordijnen dicht. Eenmaal beneden had ik ook de gordijnen open gedaan en ik weet niet meer wat ik toen was gaan doen, maar toen ik beneden kwam had Patrick ze alweer dicht gedaan. ''Waarom heb je nu hier ook al de gordijnen dicht gedaan?'' vroeg ik aan hem. Zijn reactie was dat hij even geen zin had in mensen die naar binnen keken, wij konden toch mooi naar buiten kijken door de gordijnen? Nou ja, oké prima. Achteraf gezien denk ik nu ''wat gek'', maar op dat moment dacht ik als hij dat wilt dan laat maar, maakt mij wat uit.

Toen om 11:45u stond Patty voor de deur met haar autootje en stapte ik niets vermoedend in. Gezellig gekletst over van alles en nog wat en we reden en reden.... en toen zei ik op een bepaald moment ''Huh ben je nu een rondje aan het rijden?''. Nou blijkbaar wist Patty niet zo goed de weg en was dit volgens haar moeder de gemakkelijkste route. En toen kwam het .. ik moest een blinddoek om.. Ik vond het wel een beetje gek, maar Patty is vaker van dat soort gekke dingen dus ik nam het maar voor lief en deed de blinddoek toch om. Patty vertelde mij dat ze het graag een beetje geheim wilde, want ze had de High tea al bekend gemaakt maar de locatie was dan een geheimpje. Ik; ''Maar dan kom ik daar en mag ik dan wel mijn blinddoek af doen, anders denken die mensen ook die daar zitten.''. Nee dat mocht niet.. we gingen toch via de keuken naar binnen. ''VIA DE KEUKEN?'' hoor ik de mezelf nog roepen. Ja, zegt Patty alsof het zo gek was.

We parkeerde de auto en ze hielp me eruit. Ieder stapje vertelde ze wat ik moest doen en als ik dit terug kijk op het filmpje dan moet ik echt lachen. Wat ben ik lomp als ik niets kan zien. Het was overigens wel stil toen ik naar binnen liep en dat voor een keuken, bedenk ik me nu achteraf. Op het moment dat ik van Patty de blinkdoek af mocht doen, zag ik iedereen zitten.. mijn lieve zusje, mama, vriendinnen, schoonfamilie. Ik raakte er helemaal emotioneel van, dat zijn de hormonen zeggen ze! Hahaha! Mijn vriendinnen kwamen vanuit België, zelfs overgevlogen vanuit Londen en natuurlijk gewoon Nederland.. ook al moeten ze dan nog 3u rijden..!!! Dan besef ik me pas hoe een goede en lieve mensen ik om mij heen heb en dat ik hier ontzettend dankbaar voor ben!

Ze hadden het prachtig versierd, zoals je hier boven op de foto's ziet, en de tafel was mooi gedekt met allerlei lekkere broodjes en stukken fruit, thee, koffie, alcoholvrije champagne, water met fruit en ga zo maar door! Er stond ook een hele mooie taart in het midden van de tafel, die smaakte trouwens ook goed! Hele leuke cadeautjes gekregen en een boek waar ik, maar ook ieder ander in kon schrijven.

We deden spelletjes en gewoon gezellig kletsen. Mijn zusje had een fotograaf geregeld, Anouk Hollands. Ik zal onderaan de Blog wel even haar gegevens vermelden, want ze is een aanrader!

Leuke foto's met ons allemaal en niet zo standaard, want daar houd ik niet zo van. Ik wist niet wat mij overkwam die dag.. ik was in shock, maar toen het eenmaal bezonken was heb ik heerlijk genoten van deze mooie dag. Vervolgens werd het zoet op tafel gezet, waar we nog lekker van hadden gesmikkeld. Ik was al rond, maar ik ging TONNETJE rond naar huis! Met natuurlijk de left overs... want tsja af en toe nog wat lekkers eten moet kunnen, toch?

Patrick kwam nog lachend binnenlopen... Ik dacht dat ik veel van zijn gezicht kon aflezen, maar dit hield hij toch al een paar weken goed geheim. Petje af hoor hahah!  

Een Babymoon, wat is dat nou eigenlijk? Als ik het nu zo zou moeten zeggen dan is het een vakantie terwijl de vrouw zwanger is en nog even de laatste keer alleen wilt ontspannen/genieten met haar man. Dit hoeft niet perse in het buitenland te zijn, maar dit kan ook lekker in Nederland. Zolang het maar niet thuis is en je even weg bent uit de realiteit. Natuurlijk wil ik altijd precies weten wat, wat is.. hoezo nieuwsgierig of richting het perfectionisme. En daar staat de Babymoon als volgt omschreven:

''De babymoon is de nieuwe trend op vakantiegebied. Stellen gaan er samen tussenuit voordat hun eerste kindje wordt geboren.

Deze korte vakantie wordt een babymoon genoemd. Je gaat voor de laatste keer met zijn tweeën op vakantie voordat jullie een kindje krijgen. Omdat alcoholische versnaperingen en saunabezoeken worden afgeraden, zitten de babymoon-vakanties vol ontspanning, frisse lucht en gezonde culinaire maaltijden. De meeste babymooners gaan nog even weg tussen de 12e en 24e week van de zwangerschap. De vervelende kwaaltjes zijn dan voorbij en de buik zit nog niet al te veel in de weg (Elkedagvakantie, 2018).''

Nu staat hier wel beschreven in welke weken de meeste Babymooners op vakantie gaan, wij gaan wat later. Maar als het aan mij ligt, moet je bij jezelf na gaan wat voor jou en je partner het beste en het fijnste is. Dan maken die weken niet uit. Jij voelt aan als zwangere of jij het nog aan kan en of het verantwoord is. Ik ben dan namelijk al 34 weekjes en ieder mag het zijne erover denken, want daar is iedereen vrij in. Ik houd mij alleen vast aan mijn gevoel zoals hierover staat beschreven.

Dus met andere woorden, mijn gedachtegang zat goed. Nu is dat ook onze denkwijze. Allereerst kunnen wij absoluut niet, NIET op vakantie gaan. Dit is het enige momentje dat we daadwerkelijk meerdere dagen achter elkaar 24/7 bij elkaar kunnen zijn. Dit is oh zo belangrijk in een relatie, althans dat vinden wij. Dat wij elkaar niet vaak zien is vanwege werk etc, maar dat doet er eigenlijk niet aan toe. Het is voor ons belangrijk dat wij elkaar steunen in het geen wat we leuk vinden en waar onze passie ligt en de momenten die wij samen kunnen doorbrengen ook echt samen zijn. Dus nu ook onze vakantie ofwel babymoon. Wij willen nog even genieten van de laatste weekjes met ons 3. Ja, wij tellen onze hond ook altijd mee, want zij is ook familie. Even helemaal niks, net zoals ik bij ''Happy mind'' had beschreven, niks moet en alles mag.

Natuurlijk zijn er ook altijd voor- nadelen. Deze punten beschrijf ik natuurlijk vanuit mijzelf. Ik ben dan over een paar weekjes even samen met mijn man in een prachtig land, Frankrijk. Wij houden van de rust, natuur, plaatsjes bezichtigen en ontdekken, maar ook gewoon even leven uit de realiteit. We werken beide hard op onze manier. Ik werk parttime en mijn man fulltime en zelfs meer dan dat.... dat het leven in het nu juist prettig is. Niet de gedachten hebben dat we de dag erna moeten werken of maar 4u slaap hebben per nacht. Daarnaast is het zonnetje en het gevoel wanneer ik over de markten loop en de Franse taal hoor ook een vorm van mijn ultieme ontspanning en het hebben van een Happy Mind.

Gewoon even twee weken niks doen en samenzijn, want samenzijn zonder verplichtingen om ons heen is het allerfijnste. Ik denk dat ik nog meer voordelen op kan noemen, maar op dit moment tijdens het typen vind ik deze punten het belangrijkst. De andere voordelen, je kan ook denken aan de ECHTE croissantjes en stokbroden van de Franse bakker, de kazen, de wijnen (die ik helaas niet mag, maar mijn man wel lekker vindt), de oudere mensen die op hun banken zitten voor het huis en echt leven op hun tempo, dat zijn de dingen die ik niet wil missen hoor!!!

Dan de nadelen, helaas zijn die er ook.... de reis op zich is niet zo erg. Maar nu ik zwanger ben en vaker naar het toilet moet en last heb van mijn bekken gaat dit een ander verhaal worden. Wellicht wordt het stoppen om de 2u en waggelend naar het toilet.  Het vrouwentoilet die staand is, Je kent ze wel aan de snelweg in zo een vies klein stinkend hokje. Nog nooit geprobeerd met een dikke buik waardoor ik bijna mijn voeten niet meer kan zijn.. gaat een uitdaging worden. Maar daar houd ik wel van, niet het niet kunnen zien van mijn voeten, maar die uitdaging! De warmte, want die word steeds lastiger te verdragen, terwijl ik het voorheen heerlijk vond. En dan heb ik de dingen waar ik thuis nog mee struggle.. zoals het omdraaien in bed, het opstaan, mijn benen scheren, aankleden etc... maar goed weet je.. ieder voordeel heeft zijn nadeel en omgekeerd. En deze nadelen houden mij echt niet tegen om thuis te blijven!!

De zon maakt mij vrolijk, dus de warmte neem ik voor lief. In Frankrijk hebben ze ook bomen, mooie schaduwplekken en water om in te zwemmen en te drinken. Ik heb zo ontzettend veel zin om over een paar weekjes op vakantie te gaan en te genieten, dat ik eigenlijk nu al mijn koffer wil inpakken! En alles in het teken van ons en onze toekomstige familie staat.

Heb jij tips voor mij/ons voor op de Babymoon of ter voorbereiding. Laat het mij hieronder in de reacties weten! Niet alleen ik heb hier iets aan, ook de andere mensen die deze Blog lezen en over een Babymoon aan het denken zijn of al in de planning ligt.

Blog #2 ''De test..."

‘’De test…..’’

Ik had in mijn vorige Blog (Zwanger..!!) aangegeven dat ik zou vertellen over het moment dat ik achter mijn zwangerschap was gekomen. Nou… Ik zat rustig op mijn fietsje en was al enkele dagen over tijd. Iets in mij zei dat ik die test moest kopen, deze gedachten kan ik niet uitleggen. Ik was gestopt met de pil, logisch ook anders kan ik moeilijk een zwangerschapstest gaan kopen, en mijn cyclus was nog altijd niet top, dus dit zorgde voor mij niet voor bepaalde gedachten. Maar waar was ik .. ohja op de fiets naar het Kruidvat en daar stond ik dan. Rond kijkend of niemand me zag… valt niet op ofzo!? en ja welke test is dan het beste? Hiervoor had ik al een fortuin uitgegeven aan verschillende testen en telkens negatief. Ik twijfelde dus tussen de ‘’goedkope versie’’ en die van Clearblue, want ja stel dat het weer negatief is.. Het werd toch die laatste. Ik gewacht tot de ochtend, want ochtendurine schijnt het beste te zijn. Wat een lange nacht was dat.. amper een oog dicht gedaan en alleen maar aan de test liggen denken.
Patrick was die dag van mijn aankoop werken, maar natuurlijk wel op de hoogte van mijn acties!

De volgende dag:
Om 06:00u kon ik niet meer slapen en Patrick die altijd het ’s nachts pas thuiskomt van zijn werk, liet ik maar slapen. Sluipend naar beneden ging ik een glas pakken. Ik kan je vertellen, het plassen op dat kleine stukje van amper een cm is best wel lastig! Daarnaast zaten wij ook nog midden in een verbouwing. Geen keuken en badkamer. Gelukkig wel een wc! Nou om de details maar te besparen, stelde ik mijn klokje in en liep weg van de test. Ijsberen, zitten op de bank, dan weer staan en wat ging die tijd toch langzaam. Het zijn wel 3 hele minuten!

TRING TRING TRING… de wekker! Oh my god… ik moest gaan kijken. Hoe snel ik net alles wilde doen, zo langzaam liep ik nu naar de ‘’keuken’’ ofwel bar met wat dozen. Ik keek, ik keek nog eens .. ik wist niet wat ik moest denken. Ik pakte het doosje of ik het wel goed had gezien en ja hoor
IK WAS ZWANGER!

(Ik schrijf dit mooi in de verledentijd .. maar ik ben nog altijd zwanger, de baby zit nog goed in mijn buikje). Ik begon te springen, te schreeuwen en rende naar boven naar een slapende Patrick. Niet echt tactisch van mij als hij pas om 03:00uur in ons bed was gekropen. Ik tikte hem aan en hij keek me aan.. en daar kwam het. Al mijn gelukstranen liepen langs mijn wangen en ik liet hem de test zien. Uiteraard kon hij dit niet lezen, want het was 1: donker en 2: hij had net zijn ogen open, dus alles was nog wat wazig. Dus ik deed, weer niet tactisch het gordijn open.. Liet hem even wennen aan het licht en liet hem toen nogmaals de test zien en zei ‘’we zijn zwanger, je wordt papa!’’. Hij keek me aan en zei ‘’Echt?’’. Zo een apart gevoel krijg je dan, alsof je in een sprookje leeft je eigen droomwereld en nog niet helemaal beseft dat dit de werkelijkheid is.

Laten we nu in de tegenwoordig tijd doorgaan. Na een paar dagen besefte we dat we echt een papa en mama zouden worden. Patrick straalde van oor tot oor en ik wil het liefst al van alle daken schreeuwen. Maar goed dat doe je niet, dat is gevaarlijk op het dak en men houdt altijd hun mond tot week 12. Gewoon om zeker te weten dat alles goed zit. Wij hebben gewacht tot kerstavond om het die avond op een voor ons speciale manier het aan onze families te vertellen.

Achteraf gezien had ik dit natuurlijk veel romantischer willen doen. Met Nala erbij en wat ballonnen (blauw en roze) en een kaartje met jij wordt papa etc. Maar ik zat zo in een bubbel van geluk dat ik het per direct wilde delen met de liefde van mijn leven.. dan maar onromantisch en om 06:30u in de ochtend op een zaterdag. Uiteindelijk draait het erom dat wij een wondertje krijgen op wat voor manier je het ook aan je partner verteld. Doe wat op dat moment goed voelt, tactisch of niet!

De test had ik begin December gedaan, 3 dagen later de verloskundige gebeld. Ik had in die tussentijd nog een test gedaan, omdat het allemaal zo onwerkelijk leek. Ja, die test was weer positief.
Wij gaan naar verloskundige Puur, te Kerkrade, en zijn tot nu toe zeer tevreden! Zij vertelde mij dat ik ‘’al’’ 5 weken zwanger was… WOW 5 weken? Iedere zwangere vrouw kent deze berekening wel. Dat leek al mega lang, nu alweer 28 weken.. waar blijft die tijd?

Geniet van ieder moment, dat staat bij ons centraal. Voor dat wij het weten hebben wij ons meisje in onze armen en ben ik niet meer zwanger. Wellicht die buik nog of niet… dat zie ik dan wel!

Liefs, Yaël

Blog #1 Zwanger..!!